Soms denk ik dat god bestaat. Wie verzint zoiets, een eetbare mega bloem?
Naast aan god denk ik ook altijd: Wie was de eerste persoon die dacht: “Ik hou op proberen lelies en narcissen te eten na al die buikkrampen, ik ga deze bloem blaadje voor blaadje langs m’n tanden halen en haal al het haar uit de binnenkant en snoep het hart op. Maar ik kook ‘m eerst even 35 minuten (ik kan sinds kort vuur maken met 2 stenen namelijk) en klots ondertussen even een vinaigrette erbij”.
Freaks me out.
Wie zag ooit een koe lopen en dacht: “Ik maak ‘m gewoon dood, ik heb honger en kan sinds kort ook vuur maken en die mammoet die ik vanmiddag zag lijkt me wel een hoop gedoe. Laten we gewoon 1000 koeien in die oude natte grot zetten van Anneke die we nooit meer gebruiken (lekkage – lang verhaal). Heel dicht op elkaar. En zo’n klein kalfje lijkt me ook wel smakelijk eigenlijk. Dat jagen en verzamelen ben ik inmiddels ook wel zat. Bessen zijn soms helemaal niet ok (Blue Lagoon?!). Daarbij wil ik meer tijd voor mezelf, ik zie er nog steeds een soort aap-achtig uit en wil gewoon stralen. Because I’m worth it”.
Kook die bloem voor 30 tot 45 min.
Maak een vinaigrette.
En ga daarna ‘s avonds laat een Turkse pizza halen.